ALADAĞLAR- DEMİRKAZIK Doğu Duvarı tırmanışı, 2000
|
3756 (artık yeni ölçümle 3757.7m) metrelik yüksekliğiyle Aladağların en yüksek 2. dağı olan Demirkazık’ın doğu yüzü,600 metrelik yüksekliği ile bu dağlardaki en devamlı yüzlerdendir. 2000 yılının temmuz ayının ilk günlerinde, dostum Efecan Aytemiz ile bu duvarı tırmanmak amacıyla, Cımbar Boğazı’nın sonundaki ‘mevsimlik göl’ olarak bilinen gölün yanına kampımızı kurmuştuk.
Bu fotoğraf, 3 temmuz günü ısınma amacıyla kuzeydoğu yüzünü tırmandığımız SAT Peak’tan Demirkazık Doğu Geçidi’ne yürürken çekilmişti ve dağın bu yüzünün dikliğini verebilmiş. Rota ortada, tabanındaki kar alanından başlıyor. Dağın solundaki güneşli sırt, klasik rota olan güneydoğu sırtı (Külah Rotası), dağın sağındaki kuleyle kesilmiş dik sırt ise kuzeydoğu sırtıdır.
Duvarın tabanından, tırmanışın başladığı yerden görünümü. Zirve etapları biraz daha yatık ve geride olduğu için duvar dibinden gözükmüyor.
4 temmuz sabahının erken saatlerinde rotanın girişindeyiz ve ilk ip boyunu ben lider tırmanmak üzere hazırlanmışım.
Efecan 2. ip boyunda lider tırmanırken. Burası, bu şekilde dik tırmanılırsa III+ derece ve boşluklu bir slab kaya etabı ama sol yandan daha kolay şekilde de tırmanılabiliyor.
Rotanın ilk kilit etabı olan V+, IV- derecelerdeki sola yükselen rampadan sonra, 3. ip boyunun başındaki kovuk istasyonunda Efecan emniyet alıyor..
İkinci kilit: duvarın ortasındaki kule sistemlerine varan dik ve emniyetsiz slab kaya duvarında tırmanış, 7. ip boyu.
Dik slab yüzeyi üzerindeki askı istasyonunda, ben Efecan’a emniyet alırken.. Burada slab rota üzerinde eski sikke ve boltlar var ama bir kısmı son derece güvenilmez durumdalar, yetmezmiş gibi yüzey de oldukça çürük ve ara emniyet atılabilecek çatlaklar yok/çok sınırlı. Kısacası, bu etaplar son derece güvensiz ve bence duvarın en keyifsiz yerleri.
Dik bacalar ve geniş setlerden oluşan kule sistemleri üzerinde, İranlı tırmanıcıların 1995 yılında boltlarla çakıp bıraktıkları plaket. 13. ip boyunun sonunda vardığımız bu plaketin boltları ile kurduğumuz istasyon, tüm tırmanışın en sağlam istasyonu oluyor!
Kule sistemlerinin arasında çekilmiş, duvarın orta kısmını gösteren bir fotoğraf.
Öğleden sonra gölgeye giren doğu duvarının üst kısmındaki kompakt, sağlam kaya yüzeyleri üzerinde, 18. ip boyunda tırmanırken. Rota bu kısımda kuzeydoğu sırtının kulesi üzerine yaklaşıyor ve üst kısımlarda kuzeydoğu sırtı rotasına birleşiyor.
Altta kuzeydoğu sırtının ayrık kulesi ile, doğu duvarının üst kısımlarında, 22. ip boyunda tırmanış.. Bu etaplar genel olarak III+, zaman zaman da IV derece kaya zorluğuna sahip, dik ama alttaki etaplara göre çok daha rahat- Aladağlar’daki birçok dağ gibi Demirkazık’ın duvarlarının da üst kısmı görece kolay sayılır.
Zirve sırtından iki ip boyu kadar altta, sağlam ve dik bir bacamsı çatlak içinden tırmanan Efecan. Burası 25. ip boyu ve artık akşam oluyor.
Son ip boyunda tırmanış kurabiye kadar çürük, dik ve güvensiz bir kaya yüzeyi üzerinden yapılıyor.. Arkada, neredeyse 800 metre aşağıda kampımızın yanında kurulu olduğu mevsimlik gölü görebiliyoruz.
Tam güneş batmadan birkaç dakika önce Demirkazık’ın zirvesine vardık. Böylece 13 saat ve 28 ip boyu süren tırmanışı güzel bir günbatımını seyrederek noktalayabildik.. Resimde, Efecan Demirkazık Doğu duvarından sırta vardığımız noktada gözüküyor. Aladağlar akşam kızıllığı ile yıkanırken, Demirkazık’ın gölgesi de hayalet gibi ufka vurmuş.. Sonunda, Efecan ile zirvedeyiz! Yaklaşan gece için hazırlığımız, kasklarımıza kafa lambalarımızı takmak oldu – olaysız bir şekilde, Külah Rotasından karanlıkta iplerle inerek kampımıza kavuştuk.
|
Bu yazı yorumlara kapalı.
