Aladağlar- Demirkazık Kuzeydoğu Sırtı Tırmanışı, 1999

Aladağlar ve Orta Toroslar’ın en yüksek doruğu olan Demirkazık Dağı’nın mükemmel koni şeklinin, doğusundaki SAT Peak’tan görünümü. Dağın bize dönük yüzü doğu duvarı’dır, sağdaki sırtı ise kuzeydoğu sırtıdır. Kuzeydoğu sırtı dik bir sırt sistemidir ve tam ortada büyük bir kule ile bölünmüştür. Kuzeydoğu sırtı rotasının toplam uzunluğu 700 metre kadardır.

Arka planda, Demirkazık kuzeydoğu sırtı (solda), kuzey duvarı ve kuzeybatı sırtının (sağda) görünümü. Bu resim Küçük Demirkazık Dağı’nın güney yüzünde ip inişi yapılırken çekilmişti ve Demirkazık kuzeydoğu sırtının  dikliği hakkında fikir veriyor.

1999 yılı ağustos ayının sonunda arkadaşım Dr. Durukan Türe ile Demirkazık bölgesinde duvar tırmanışları yapmak üzere Demirkazık köyüne vardık. Burada Durukan ile birlikte kiraladığımız katırı yüklerken görülüyoruz- katır kiralamak ve duvar dibine yük taşıtmak işin zorluğunu bir nebze olsun azaltıyor..

Arpalık yaylası ve Cımbar boğazı üzerinden çıktığımız, Demirkazık kuzey duvarı altında, 3000 metrede yeralan kampımız. Durukan bu resimde malzemeleri gözden geçirirken görülüyor. Tırmanışta yer ekibimiz olmadığı için çaresiz, botlarımızı da zirveye sırtımızda taşımak durumundaydık. Teknik malzeme olarak 2 adet 9 mm.’lik dağ ipi, 13 stopper ve 6 friend takozu, 7 sikke, 10 ekspresbant ile toplam 25 karabin ve bol uzun perlonbant halkaları taşıyorduk.

31 ağustos sabahının erken saatlerinde rotadayız. İlk dört ip boyu kadar zemini ipsiz, serbest tırmanıp eğim ve boşluğun arttığı yerde ipe girdik. Burada, Durukan üçüncü ip boyunda, bir sırt üzerine tırmanmak için III+, IV- derecelik bacamsı bir çatlağı lider tırmanırken görülüyor. Rotanın kuleden önceki kısımlarında çok farklı yollar izlenebiliyor- belirgin bir yol yok aslında. Birçok yerde çakılı bırakılmış sikkeler karşımıza çıkıyordu, bunların bir kısmı da iniş sikkeleriydi. Ama gidecek yer çok belliydi: kulenin tepesi! Rota olarak kulenin kuzey tarafını izlemek daha rahat, bizim yaptığımız gibi bazen kulenin doğu tarafına geçince zorluk ve çürüklük artıyor..

Arkada doğu duvarı manzarasıyla tırmanıyorum. Burada görülen etap yan geçişli bir tırmanış etabıydı ve gayet boşluklu olmasına rağmen III+ derece zorluktaydı. Ara emniyetsiz ama kolay etaplar – asla düşmemek gerek..

Kulenin üzerine varan dik slab etaplarının sonuna doğru, dokuzuncu ip boyunda tırmanış..

Onbirinci ip boyunda çok çürük (kurabiye kıvamında) bir etabı geçen Durukan. Burada ortalama zorluk III+ ve IV- dereceler olmasına rağmen çürüklük ve emniyet imkanının çok az olması işleri yavaşlatıyordu.

Kuzeydoğu sırtının kulesinin zirvesinde. Bunun ince sırtını oldukça boşluklu bir yan geçişle tırmanıp en uçtaki iniş istasyonuna (perlonbant dolanmış baba) vardık. Buradan sonra çift kat iple yaklaşık 50 metrelik tamamen dik ve bazen boşta yapılan inişle aşağıdaki bele ulaşabildik. Oradaki sikkeden 25 metre daha doğu yana, kulvar içine inerek tırmanışa devam edeceğimiz, kayası sağlam gözüken bir etaba gelmiştik..

Kulenin tepesinden kuzey duvarı ve alttaki kuzey buzulunun görünümü..

İp inişi etabından.

Sağlam kayada yükselerek yan geçiş. Tırmanışın 13. ip boyu olan bu etapta kaya çok sağlam ve bolca ara emniyet noktası bulmak olasıydı, zorluk IV+ derecelerdeydi. Kısacası , burası güzel bir tırmanış etabıydı ama artık gölgede, soğukta çıkıyorduk (buralarda rota doğu duvarı rotasıyla birleşiyor). Sonraki iki ip boyunda da IV, IV+ derecelerde ve dik, ama genelde sağlam bir kaya tırmandık.

Zirve sırtından üç ip boyu kadar alttaki derin bacada tırmanış.. 20. ip boyunu oluşturan bu etap biraz çürük olmasına rağmen oldukça zevkliydi, III+, IV- derecelerde tırmanış sağlıyordu.

Bir üst resimdeki 45 metrelik derin bacanın sonunda bulduığum çakılı bırakılmış paslı sikkeden aldığım istasyondan Durukan’a ip veriyorum. Zirve sırtına yaklaşırken çürüklük tehlikeli tarzda artmıştı ve bu da en yorgun olduğumuz saatlere denk geliyordu, dolayısıyla daha da dikkatli olmak gerekiyordu..

Durukan zirve sırtında malzemeleri toparlarken.. Bu şekilde ipli olarak 995 metre ve 22 ip boyu tırmanmış, dokuz saat kırk dakika kadar da zaman harcamıştık. Rota uzun olmasına rağmen çok zevkli, kaya genel olarak sağlam olsa bile ara emniyet kıtlığı var..Kolay etaplar genel olarak çok çürük. Yorum olarak bölgede tırmanış zevkini yaşatacak büyük rotalardan ve şiddetle tavsiye ederim..

Demirkazık çıkışının sonunda, gün batmadan önceki son görev: külahtan iniş. Doğu çarşağına inip oradan da kuzey duvarı’nın önündeki kampımıza çıkmanın ne kadar yorucu olduğu aşikardı…