ANTALYA-GÜZYAKA DOĞU KULESİ GÜNEY DUVARI YENİ ROTA ‘SAMSARA’

(Fotoğraflar: Tunç Fındık, Alper Kabran)

Antalya-Altınyaka yolunda, Bahçealtı’nın tepesinde yükselen Güzyaka Dağı bizim ‘kışlık tırmanış bahçemiz’.. Hep yazdığım gibi, en soğuk kış gününde bile (Antalya ne kadar soğuk olabilirse!) bu 300m’ye yakın uzunluktaki duvarın sağlam kayasında tişörtle tırmanmak mümkün. Bu sefer, 1 nisan 2018 günü, hatırı sayılır bir sıcaklıkta,  sevgili dostum Alper Kobra ‘Kobrettin’ ile beraber yeni bir geleneksel çok ipli  rota tırmandık: ‘Samsara’ (270m ve 5 ip boyu uzunlukta, V+, VI derece tırmanış zorluğu). Böylece Güzyaka doğu kulesinin güney duvarına üç yıl içinde  dokuzuncu rotayı eklemiş olduk; Güzyaka’nın batı kulesindeki iki rotayı da eklersek (‘Tıkaçadam’ ve ‘İyengar’) bu bölgede  toplam 11 rota oluyor.

Bu sefer hiç acele etmeden  Geyikbayırından yola çıktık ve  makul bir saatte dağın altına varıp, 25 dakikalık bir trekle duvar tabanına vardık.  Aklımızdaki rotayı inceledik ve Alper ilk ip boyuna başladı. Kaya genelde sağlam olmakla beraber bu açık baca-çatlak biraz otlu idi; Alper çıktığı setteki babadan (ki, eski bir iniş prusik ipi vardı babada) beni  yanına aldı (1.ip: V+ 40m). Burada görevi ben devraldım.  Tepemize uzanan sarı-kara, negatifimsi  temiz  kaya yüzeyinde mantıklı  bir  çatlak olmadığı için buna devam etmek yerine,  set boyu  15m kadar sağlı traversle (III) sağdaki belirgin baca-çatlağa girdim (bu etap bu duvarda aralık 2015 tarihinde  çıktığımız ilk hat olan ‘Takozun Esirleri’ rotası  ile ortak güzergahtır). Bu etap, hatırladığım üzere, soldaki sarı ve sağdaki gri duvarın bitiştiği  çok zevkli, dikeylik sergileyen  bir baca-çatlak tırmanışı idi (V, V+) ve belirgin sarı-kara tavanın altındaki çanakta istasyon kurdum (2.ip: V+ 40m). Lider artık Kobrettindeydi ve şimdi, soldaki ardı gözükmeyen, negatif-tavan etabının arkasına geçen yüzeyi tırmanmaya girişti. Bu yüzey sarı-turuncu renkli, dikey ve ara emniyeti oldukça sınırlı, çok keskin jiletimsi bal peteği yapısındaydı (V+, VI- gibi). Sonrasında ip milim milim hareket etti (bu sırada ‘buralar biraz değişik yerler’ gibi şeyler diyordu bana) ve  bir süre sonra benim göremediğim bir yerde adamımız istasyonu kurdu (3.ip: VI 40m). Tırmanırken gördüm ki, köşeden sonra dikey ve oldukça çürük, tutuşu basışı sınırlı, zor  bir yüzey ve sağ kenarı birleştirerek  çıkıp, tepede bir  çatlağın altına tam askı istasyonu kurmuş. Bu etap riskliydi ve çürüklük vardı, ara emniyet ise sınırlı ve azdı. Dördüncü ip benimdi- ama şanslıydım, çünkü bu  yukarı uzanan muhteşem çatlak benim olacaktı (!) Dikey ve boşluklu çatlağın başlangıcına bir  diagonal sikkeyi iyice gömerek rotaya hediye ettim. Sonrasında dikeylik azalmadı ama ara emniyet durumu iyileşti ve VI derecelik bu etapla üstteki iyi bir sette  kumsaati+baba+friend ile  istasyonu kurdum (4.ip: VI 35m). Üzerimizde devam eden  etap bloklardan oluşan otlu bir yüzdü ve sanki insana aralarından kolaylıkla yürürmüş  hissini hatalı şekilde  veriyordu. Ancak bu beşinci ip görünenden zordu ve sağlı sollu ip  zikzaklatan bu etapla, Alper  kolaylaşan zemine ulaşıp beni de aldı yanına (5.ip: V 55m). Burada ipi topladık ve gri, kolay sayılır zeminden (III, II)  60m kadar irtifa alarak zirve sırtı ve zirveye ulaştık. Gerisi taş babalarla işaretlediğimiz klasik rotadan genelde yürüyerek, bazen tırmanarak (II)  inişten ibaretti.

Yorum olarak: Geneli sağlam kayada, dik ve boşluklu, zevkli tırmanış sunan bir rota çıkmış olduk. Ne denir, vatana millete hayırlı olsun.

Our winter trad climbing garden in Antalya is, for these times, the Guzyaka Peak east tower’s south face, which offers steep & exposed pitches on an almost 300m high rock face  in a sun-catching location.. The peak itself is  not far from Antalya, towering above the harbor almost, right  on the Antalya-Altınyaka highway. This far, in  the past 3 years we have climbed total of 11 routes (on of these is a single pitch), all being first ascents in this  wall and adjacent west peak’s wall. Personally, I would say  I love this face! 

Anyway this week, on April Fools Day 1 st april 2018, with my old climbing friend Alper Kabran we made a new route on this wall and named it ‘Samsara’, 270m and 5 pitches long with a UIAA grade of V+, VI. The rock quality is rather good in  cracks, chimneys and open faces, laced with some thorns and weed to negotiate occasionally. Though there are some loose blocks in some pitches, as can be expected on any trad climb. 

Well, it seems we are slightly running fresh  out of  options on this  face  and soon, for the upcoming winters, we have to seek & find other sunny and warm place for some more  trad climbing!