ANTALYA-TAHTALI DAĞINDA KIŞ..

2015 ocak ayının ilk haftası  Türkiye’nin tümünde soğuk ve karın hakim olduğu bir zamandı. Tek tırmanış yapılabilecek yer, daha doğrusu havanın açık olduğu tek yer  Antalya idi fakat orası bile eksi derecelere düşmüştü! Hatta, köyümüz  Geyikbayırında bile herşey taş gibi  donuktu. Tafa (Mustafa Kalaycı) ile soğukta evde oturmak yerine, soğukta dağda olalım dedik ve maceramız Beycik  köyüne Tafa’nın emektar sarı fırtına VW minibüsüyle varmamızla başladı. Bu kısa tırmanış seferinde, daha önceden hiç yanına bile gitmediğim Tahtalı Dağına bir kış çıkışı yapacaktık.

Beycik  köyü, Tahtalı Dağının  güneybatı yüzü tabanında ve  900 metrede, tam dağın klasik rotası başında. Bu soğuk, orman tabanında herşeyin donduğu günde birkaç saat içinde, nefis bir havada 1800 metrelere, ormanın bittiği yere kampı taşıdık ve  geceyi  çeşitli ziyafetlerle geçirdik. Isı bir 6000’likte  olduğu kadar bile düşük değildi, ama ısrarcı bir rüzgar vardı. 8 ocak 2015 sabahı, güneşe  biz gelince yola çıktık ve Tahtalı  dağının güney yüzünün  tepelik arazisinden, cam gibi donmuş  kardan bir  saatte zirveye vardık. Tahtalı dağı  belki de tüm Türkiye’deki en manzaralı doruklardan  olabilir ancak  tepesindeki teleferik istasyonu ile bu sihir yitip gitmiş.. Velhasıl, mühim olan bu güzel kış gününde ‘evimizin arka bahçesindeki bir diğer dağ’ olan Tahtalı’da olmaktı ve amaca güzelce ulaşmıştık. Nefis bir manzara, harika orman kokusu, iyi bir dostla kısa bir gezinti! İnsan daha ne ister? Sanırım bunun devamının gelmesini sadece…