BURSA-NARLIDERE- İKİ GELENEKSEL İLK ÇIKIŞ, EKİM 2015

(Fotoğraflar: Tunç Fındık, Serkan Ertem, Serkan Gündüz)

Bu hafta  Bursa’nın sevilen tırmanış alanı  Narlıdere’de tırmandım, sevgili dostum Serkan Ertem’in nazik daveti üzerine.  İki ardarda günde iki yeni geleneksel çok ip boylu rota açtık. Rotaların tüm istasyonlarını ikişer bolt ile sabitledik.  Bazı etapları çürük ve çok otlu olmasına karşın  zevkle tırmandık, ancak bolca ot ve diken temizliğinin yanısıra  bol taş temizliği de yapmam  gerekti. Serkan’ın moka kahve yapmasının toparlayıcı etkisini de  eklemem gerek… Rotalar için  detaylar şöyle:

1. ‘Aladağlar Esintisi’ (100m, iki ip boyu, V+, VI- derecelerde geleneksel rota, ilk çıkış  8 ekim 2015  Tunç Fındık, Serkan Ertem).  Bu yeni rota, Narlıdere batı yüzünün sol tarafında, Emrah Özbay Memorial geleneksel rotasının olduğu sırt-mahmuzun solundan yüzeyle girilen belirgin çatlakla (V, V+)  başlıyor ve iki katlı mağaranın sol altındaki ufak belden yukarı dik devam ediyor. Genel olarak ‘Aladağvari’ bir çürüklüğün hakim olduğu rotanın ilk ip boyu sağlam ancak kulenin tepesine çıkan son kısmı oldukça çürük ve kolay. Beldeki boltlu istasyonun ardından hafif sollu başlayan tırmanış, çok dik, ara emniyeti çok sınırlı ve  gevrek bloklar içeren  bir yüzeyden (V+) devam ederek  yukarıda sağlam çatlak-yüzey sistemi  ile (VI-) sırtta, boltlu istasyonda sona eriyor. Dikkat: Çürüklük ve ara emniyet eksikliği nedeniyle tehlikeli olabilecek bir rota!

2. ‘Hermann Buhl’ (100 m, iki ip boyu, VI-, VI+/ VII- derecelerde geleneksel rota, ilk çıkış  9 ekim 2015  Tunç Fındık, Serkan Ertem, Serkan Gündüz). Ne yalan söyleyeyim, aşağıdan zor gözüken (ve zor olan) bu rotaya ‘girelim, çok da berbatsa döneriz’ diyerek girdik. Rota, Narlıdere batı yüzünün sol tarafındaki boltlu rotalar olan slab’ın sağ kıyısından başlayıp  onların tepesindeki kırıklı slabdan sola yükselen traversle (IV+, V civarı zorluk, ara emniyet kısıtlı ve zemin çürük sayılabilir)  soldaki belirgin otlu bir  bel-çentiğe çıkıyor. Buradan gri duvarzor bir açık baca- çatlak ile devam eden (VI-, ara emniyet sınırlı) tırmanış, bacanın üst solundaki daracık eğimli sette askı istasyonuna varıyor (2 bolt). Buradan sonra dik gri duvarda hafif sollu yükselen tırmanışla (VI-, çürüklük var, ara emniyet sınırlı) kilide varılıyor.  Dik ve temiz bir yüzeyde geçiş (sikke var, VI+/ VII-) ve soldaki sığ dihedralde tırmanışla üstteki açık bacaya çıkış  (üstte sikke var) sonunda, üst kısımda dikliği devam etse de  görece kolaylaşan rota, tepedeki belirgin ağaçta sona eriyor (alt sette 2 boltlu istasyon var).  Büyük usta alpinist Hermann Buhl’un ardından isimlendirdiğimiz bu klasik statüsü alacak zor geleneksel güzel bir tırmanış oldu, ancak dikkat: Çürüklük ve ara emniyet eksikliği nedeniyle tehlikeli olabilecek bir rota! Zira artçı gelen dostumuz Serkan Gündüz, koparttığı koca bir blok ile 5-6m kadar havada uçtu ve ipe düştü.

Sonuç olarak, terletici, tozlu topraklı ve tırmanış dolu iki gün geçti- daha fazlası için döneceğim.  Tüm Bursalı arkadaşlarıma, başta Serkan Ertem olmak üzere, selamlar..