3 Kasım 2019

ISPARTA DEDEGÖL KUZUKULAĞI YENİ GELENEKSEL DUVAR ROTASI ‘WOGİTU’

 

(Fotoğraflar: Tunç Fındık, Wojtek Szeliga, Gilberto Merlante, Arda Türegün)

Dostlarım Gilberto Merlante ve Wojtek Szeliga ile beraber Dedegöl’ün güney duvarları tabanındaki Kuzukulağı yaylasında birkaç gün geçirdik. Amacımız  daha çok yeni geleneksel rotalar açmaktı, ancak birkaç boltlu alpin spor rota da programa dahil edilebilirdi.. Velhasıl, İstanbul’dan dostlarımız Arda Türegün, İkra Tülek ve Mert Türkdoğdu’nun de kampımıza dahil olmasıyla ekip tamamlandı. 19 ekim günü harika yeşil yaylada kampımızı kurduk, ertesi gün 20 ekim sabahında da toplanmaya başladık, ama o da nesi, bu kadar harala gürele içinde çift ipi evde unutmuşuz! Büyük bir hata ama telafi edilmez değil (bakınız İhtiyatsız Adam!), yardımımıza derhal Arda ve  İkra yetişerek bize  çift ip olarak da kullanılabilen  bir adet  tek 70m ip verdiler; tabii 3 kişiyiz, bu durumda ip boyları 30-35m kadar olacak… Ee, demokrasilerde çare tükenmez, biz de bu şekilde tırmanışa giriştik ve o gün iki adet  çok ip boylu geleneksel rota tırmandık (ve hep söylüyorum, en önemlisi işi aşırı ciddiye almayarak çok eğlendik)!

İlk çıktığımız rota, ana masifin  duvar bantının sol alt kısmındaki küçük alt bantta idi; ‘Wogitu‘ adını verdiğimiz rota  200m ve 6 ip boyu uzunlukta, V, VI- derece zorlukta bir geleneksel tırmanıştı. Kaya genel olarak çok sağlam ve iyi kalitede idi. Bu rota, duvarı orta kısımda S şeklinde  bölen  bir kaya mahmuz-sırtını izlemektedir (bakınız, topo) ve solda geleneksel ‘Kuzukulağı’, sağda ise geleneksel ‘Akşam Güneşi’ rotalarının arasındadır.

Rota tabanına kamp yerinden 20-25 dakika kadar yürüyüşle varılır. Tırmanış, duvardaki bariz S şekilli mahmuzun tabanındaki dikleşen duvarda başlar. İlk ip boyu sağlam kayada bir çatlak ile bir dyuvar tabanındaki sete çıkar (1.ip: IV+ 30m). Bu duvar tırmanılarak ikinci ip boyuna girilir, tutmaklı duvar etabı solda bir otlu kulvarın içinde sona erer (2.ip: V+ 30m). Rota buradan birkaç adım solda gözüken şahane köşe çatlak ve devamındaki temiz dik, sürtünmesi yüksek m ara emniyeti az mahmuz-sırt ile devam eder. Bu güzel etap ardından tırmanış içi ardıç ağacı ile tıkalı dik bir kulvar-baca-çatlağa girer ve ağacın üzerindeki dar kovukta istasyon kurulur (3.ip: V+ 30m). Dördüncü ip boyu,  biraz bloklu dik bir omuz ile tepedeki çanağın sol sırtında yarı-askı istasyonuna çıkışla olur (4.ip: V, 30m). Buradan yükselen dik, sollu geçiş ile duvarın (yani S mahmuzun üst kısmının) sol arkasındaki bacamsı çatlağın içine geçiş kilit etaptır (boşluklu, bazen çürük, ara emniyet traverste sınırlı, VI-)  ve çatlağın bitimindeki kulecikte istasyon kurulur (5.ip: VI- 30m). Üstteki devasa sete çıkan son etap, kuleden 10-12m kadar tırmanışla (III+, çürük) alçalarak varılan çentik ve devamındaki otlu setten yapılır (6.ip: III+ 50m).  İniş, setten ve devmındaki kaylık otlu kulvardan iyice sağa alçalışla, genelde yürüyerek ve basit tırmanışla (II) yapılır, 20 dakikada  rota tabanına inilir.

3 kişi 30 metrelik etaplarla tırmandığımız için tırmanışımız üç buçuk saat kadar sürdü,  ancak daha uzun ip etapları ile farklı olacağı kesin. Yorum olarak, çok iyi kayada zevkli bir tırmanış, zor değil ve eğlenceli, boşluklu etaplar sunuyor, ara emniyet genellikle sıkıntısız.

‘Wogitu’ nedir derseniz, Wojtek, Gilberto ve Tunç’un ilk hecelwerinden uydurduğumuz bir isim oldu, adeta bir tür kızılderili mantrası!

Simdi sıra günün ikinci yeni rotasındaydı, bu aynı kaya bandının en sağında gözüme kestirdiğim daha kısa bir duvar rotası.. Arkası yarın!

 

Bu yazı yorumlara kapalı.