MAKALU’DA ZİRVE (8463 m.)

Sizlere yeryüzünün en yüksek 5. dağı olan Makalu’nun 8463 metrelik  zirvesine 25 mayıs 2010 tarihinde  başarıyla ulaştığımın haberini vermek istiyorum! Sevincim çok büyük, uzun süren, belirsizliklerle dolu ve teknik açıdan zorlu bir tırmanış oldu…

Tek Türk olduğum bu tırmanışta iki İngiliz, bir İsrailli, bir Yunanlı, bir İsviçreli ve Hollandalı Tırmanış liderimiz olmak üzere 7 batılı ve 5 Nepalli Sherpa’mız vardı. Makalu’da bu yıl toplamda 40 kişi vardı ve sadece 15 kişi zirveye çıkabildi! Makalu Dağı tırmanış açısından pek de popüler bir dağ sayılmaz.  Tırmanış için 7 nisan 2010 tarihinde Nepal’in başkenti Katmandu’dan doğu Nepal’deki Tumlingtar’a iç hat uçuşu ile uçtuk ve buradan 7 gün, 120 km süren yürüyüşe başladık: Tropik ormanlık arazide 400 metrelerden, dağlık Himalaya’ya, 5700 metrelere! Tumlingtar- Chichila- Num- Seduwa- Tashigaon- Kongma -Shipton geçidi-Mumbuk-Yak Kharka- Sherson- Ana Kamp- İleri ana kamp olarak, her gün kamp kurup sökerek, karavan rotasından ilerledik ve tırmanışa başlayacağımız 5750 metredeki ileri ana kampa giderken de, yol üzerinde 5850 metrelik bir dağa da çıktık!       Dengesiz hava koşullarıyla karakterize bir Nepal- Himalaya bahar tırmanış dönemi sürüyordu ve Makalu`da bir yağışlı, bir rüzgarlı hava hakimdi, hava durumu bir türlü bize gereken tırmanış `penceresi`ni vermiyordu çünkü bu yıl muson yağışları henüz gelmiyordu! Aylar süren hazırlıklarda Makalu Dağında, Chago buzulu üzerinde 1. kampı 6350 metrede, 2. kampı 6750 metrede, 3. kampı ise 7400 metrede  kurmuş, rotaya diğer ekiplerle  ortaklaşa 3000 metre ip hattı döşemiştik. 21 mayıs günü 6750 metredeki 1. kampa tırmandık ancak  rüzgarlı hava ve rotaya girecek olan diğer ekipler  yüzünden bir tam gün beklememiz  gerekti. 23 mayıs günü 7440  metredeki Makalu kuzey geçidine, 3. kampa çıktık ve geceyi burada geçirdik. Makalu kuzey geçidine  tırmanış gayet teknikti, 50-60 derece eğimli kara / mavi buz ve dik kayada miks etaplardan olusuyordu. 24 mayıs gününün  tümünü 3. kampta  başlayan beklenmedik tipinin geçmesini bekleyerek geçirdik. Bu yüksek kampta bir çadırda 3 batılı ve diğerinde 3 sherpa (Dawa, Lhakpa ve Kanchha) ile ben kaldık, bizim çadırda iki kişi birer uyku tulumunda geceledik!24 mayıs gecesi saat 20′de hava kararınca zirve için tırmanmaya  başladık- zira ekibin bir kısmı 4. kampı kullanmayacaktı ve rota çok uzundu, 3. kamptan zirveye 1100 metre irtifa farkı! Tüm gece tırmandık, 8000 metrelerde eksi 40 dereceye düşen aşırı soğukta buz yüzeyleri, cam gibi traversler ve bir buz rampası ile gizli buzul yarıkları arasından geçtik. Sabah gün Tibet’in buzlu platoları üzerinden  doğarken, 1955 Terray- Couzy ilk çıkış rotası olan Fransız Kulvarına vardık. Zirve artık uzak değildi- buzlu, kayalık dik duvar etaplarından zirvenin 8400 metrelerdeki yatık buzlu omzuna çıktık.Gri başlayan hava batıdan doğru açtı ve rüzgar kalmadı.  Bıçak sırtı gibi keskin bir buz traversi içeren  8463 metrelik  zirve kulesine bu sabah 11 gibi ilk ben çıktım- ardımdan Hollandalı Arnold Coster, Dawa ve Lhakpa Sherpa’lar çıktı.. Şansımıza hava  mükemmeldi- zirvede manzarayı seyredip bol foto çektiğimiz 1 saatten sonra, aynı gün  3. kampa 7400 metreye, ertesi gün ise İleri Ana Kampa sorunsuzca indim. Tüm ekip için herşey aynı rahatlıkta gitmedi maalesef. Yunanlı arkadaşımız Haris’i tırmanışın dönüşünde yükseklik ve yorgunluk nedeniyle kaybettik, ekipten ciddi derecede donuk ve zatürre geçiren arkadaşlar da oldu. 31 mayıs günü dönüş  yolunu yürümek yerine helikopterle uçarak Katmandu’ya vardık, 2 haziran günü de sağlıklı şekilde Türkiye’ye dönebildim.    

SUMMİT AT MAKALU (8463 m)

This year, spring  in Nepal- Himalaya was an exceptionally windy and unsettled season. We had to wait more than usual and  finally summitted Makalu 25th may, 2010. It was a grand climb, exceptionally beautiful and on a historical route climbed by Terray and Couzy in 1955, to the 5th highest summit of the earth. Our expedition leader was Arnold Coster from Holland, a friend from past and a very fine person.

İt was a week  long trek thru Eastern Nepal’s Barun valley, and we began trekking by flying to Tumlingtar, driving to Chichila. Our route took us through misty, forested  hills of Num, Seduwa, Tashigaon, Kongma, Shipton Pass,  Mumbuk, Yangle Kharka, Yak Kharka and Makalu Base camp. Finally we made our Advanced Base Camp at the beginning of Chago Glacier at an altitude of 5750 m. ABC was a cold, windy and desolate place. Total of 5 expeditions were there, which meant 40 climbers at all. A small number compared to mountains such as Everest, guaranteeing youdont have a circus at all. Makalu is a climber’s mountain really… 

When we arrived at advanced base camp,  there was  already a German expedition there, led by our friend Luis Stitzinger and they had begun fixing on the mountain as early as a week before us. The  season was quite dry and cold, therefore responsible for  icy  and dry  conditions on the north west face, 1955 first ascent route of Makalu.  A short description of the route:  Makalu’s classical route is a snow-ice climb with some bits of mixed  rock climbing in between. Up to camp 1, 6350 metres,  it is mostly an ice trek with approx.  100 m. of moderate ice  climbing.  To camp 2, 6750 metres, it is again a   crevassed glacier climb with some little steep bits, and then up to camp 3, 7440 metres (to The North col of Makalu, Makalu- La) it is a steep and enjoyable rock- mixed climb with some large  icefields and easy climbing  in between. After camp 3, traversing to the gigantic North Face of Makalu, it is a big flat glacier area with many hidden crevasses.   After camp 4, 7700 metres (which i did not use), there appears  a steep and horizontal  ice traverse between some seracs ,  followed by a  glacier ramp with  many crevasses and finally,  a 300 m. high  rocky, granite  buttress that leads to the summit ridge. The summit ridge is a flattish ice shoulder at 8400 metres  that leads to sharp, exposed  summit  towers.  All in all, the route to the summit of  Makalu is quite long and takes time.

Night of 24th may, the weather was crystal clear  and  crisply cold after a full day of whiteout and mist. We had planned to set off for the  summit attempt  by 20.00 hours  at night from camp 3, 7440 m. Our team of  Dawa Sherpa, Lhakpa Sherpa, Kancha Sherpa, me Tunc  Findik, Arnold Coster, Guntis Brandts, Adele Pennington were to set off from C3, and Haris  and Pemba Sherpa to set off from C4.  İt was a very cold night – maybe minus 35 C degrees or more, but we were lucky that there was almost  no  wind for the rest of the night. All the team including the Sherpas used oxygen – i used one  tube only, and that after C4, 7800 m. Climbing all night long, we  crossed the North Face glacier, traversed the blue ice steps on the traverse between the  seracs and climbed the huge glacier  ramp at 8000 m. to the beginning of the French Couloir. İt seemed there were many crevasses, hidden or open.  Climbing to the towering summit headwall rocks,  we climbed on easy to  medium grade rocks (i guess II-III+ UİAA) covered with fresh  snow at above 8000 metres. The  first daylight was at 04.50 hours and dawn was freezing cold with an armor of ice allover my down suit! After some mixed climbing,  i had  reached the summit ridge at 8400 m, breaking  thru snow at a small gully to the ridge.  By then the grey, dull coloured day had faded away, giving way to shiny blue skies and a lovely sunshine, making me feel very good. The summit is composed of 2 adjacent towers with a delicate, exposed  ice traverse, and  8463 m. high summit itself is a very sharp, small  knife edge ridge that is enough for  maybe only 3 persons!  İt was  11.00 A.M. as me, Arnold, Dawa and Lhakpa summitted Makalu.  Weather was mostly calm, with great views of Everest and Lhotse  to the west and Kanchenjunga to the east, as well as many Tibetan and Nepali summits all around us, rising above a sea of clouds. İt was an unexpectedly perfect summit day, given the general unstability of the weather this 2010 spring  season..We stayed at the top for an hour maybe, enjoying it to the utmost! Unbelievable, really….

As me and Arnold  were descending the exposed  summit ridge, German Dr. Joseph, Guntis and Haris along with Kancha Sherpa were getting near to summit, and it was 12.35 or so. Adele had felt tired due to a failure on his oxygen system  at 8350 metres and was already on her way down.  From the west, a huge cloud bank was approaching the mountain and  soon it was quite cold and windy with spindrift, and remained so fort he rest of the day. This was the last time i did saw Haris, on the summit ridge, who unfortunately lost his life.  The climb took 16 hours total. For myself, at around 16.00 in the afternoon,  i  had reached camp 3, 7440 m. solo and spent the night there along with Lhakpa Sherpa, and i continued down  next day to ABC safely, again on my own. The rest of the story came quickly- 31st may we flew to Katmandu with Guntis and Adele- who had some health problems.