K2 (8611 m) CESEN ROTASI DENEMESİ-Karakurum- Pakistan 2009

Pakistan Karakurum dağlarında aşırı yüksek irtifa rüzgarları, dengesiz hava koşulları ve yükseklerde fazla kar birikiminden doğan çığ koşulları nedeniyle kötü ve tatsız bir tırmanış dönemi geçti. Ben de, bu iki ay zarfında 3 ayrı 8000 metrelik dağda, K2 (8611 m) , Gasherbrum I (8068 m.) ve Gasherbrum II (8035 m) dağlarında tırmanma imkanı buldum ancak yukarıda saydığım elverişsiz koşullara bağlı olarak, maalesef ve tüm çabalarıma karşın zirve tırmanışı gerçekleştiremedim. Yine de, zirve olsun olmasın, en önemlisinin sağ ve salimen geri dönmek olduğu aşikar, bu nedenle  son derece mutluyum.
Bildiğiniz gibi, haziran ayı başında başlayan K2 dağı tırmanışını, ekip ve rota sorunları nedeniyle terketmiştim. Uluslararası ticari bir ekspedisyon ile gittiğim  K2 dağında, ana kampa vardığımız 22 haziran -15 temmuz aralığında 2. kampa, 6400 metreye kadar, 3 ayrı tırmanış gününde 1500 metre ip hattı döşedik. Rota 35-60 derece eğimli, genelde üzeri toz kar kaplı kar – buz ve III derece kaya tırmanışı içeriyordu, genel olarak her gün yağan kar nedeniyle tırmanışlar daha zordu ve oldukça teknik etaplar vardı.. Cesen rotası adıyla da bilinen K2 GGD sırtı genelinde çok kar tutan ve özellikle girişinde büyük çığ tehlikesi içeren bir rota, 1. kampın yarı yoluna kadar nefes tutarak ve azami hızla tırmanmak gerekiyor çünkü 7000 metrelerdeki dev serak bandından belli aralıklarla buz çığları iniyor! Bir diğer mesele de, mevcut 10 kişilik ekibimizde lider tırmanacak ve sabit hat döşeyecek, biri ben olmak üzere sadece iki kişi vardı ve genel ekip deneyimi ve performansı da hiç iyi değildi, bu rota için -fikrimce-çok yetersizdi. Son olarak, kıştan Karakurum Dağlarına yağan aşırı kar nedeniyle, bu yıl yükseklerde çok kar birikimi olacağı belirgindi, özellikle de K2 dağında… Yine de, K2 gibi efsanevi bir dağ üzerinde 6400 metrelere kadar tırmanmak çok güzel ve hoştu.. Ben de, deneyimime güvenerek, bu  tırmanışı sürdürmeyi riskli bularak, daha iyi koşullar bulacağımı düşündüğüm Gasherbrum I ve II dağlarına yöneldim. Bunun için Pakistan Turizm Bakanlığından özel tırmanış izni almam gerekti, ki bu da bana ayrıca para ve zamana maloldu.

Böylece 15 temmuz günü, iki hamal ve 55 kg. yüküm ile  K2 ana kampını terkederek, 16 temmuz günü, 40 km.  kadar güneydeki, Yukarı Baltoro buzulunda, neredeyse Pakistan-Hindistan sınırındaki Gasherbrum I ve II ana kampına (5150 m.) vardım. Burada ana kampı 20 kişilik bir İran ekibi (Sarab ve Tahran ekipleri) ile paylastım ve bu güzel insanlar bana son derece sıcak ve paylaşımcı yaklaştılar.  Gasherbrum II dağının koca İcefall ve buzulunu geçtim ve  iki günde iki yüksek kampı solo kurarak (5850 m. ve 6450 m.) zirve tırmanışına hazır ve aklimatize hale geldim, ana kampa inip dinlendim.. Bu noktada, icefall ve buzulu solo geçmem gerekti ve bu da çok korkutucu, tehlikeli bir deneyimdi!

Ancak sonraki günlerde devam eden  aşırı kar yağışı ve  Gasherbrum II dağındaki yüksek yamaçlarda oluşan  (özellikle de 2. ve 3. kamplar arasındaki yamaçta) ciddi çığ riski, her tür planımı etkin olarak bozdu. Gasherbrum II dağına giden kimse de yoktu, bu dağda dönem pek zirve olmadan bitmişti.. Son olarak, 25 temmuz haftası içinde, tırmanışın daha zor ve teknik  olduğu ama diklikten dolayı az kar tutan ve fırtınalardan sonra hızla temizlenen (ama aşırı rüzgarlı bir dağ olan!)Gasherbrum I dağına, Gasherbrum -La geçidi ve Japon kulvarı rotasından  tırmanmaya giriştim. Orada tanıştığım ve 14×8000 projesini bitirmek üzere olan Nepalli Sherap Jangbu Sherpa ile beraber aynı gün 2 . kampa, 6400 metreye  çıktık ancak koşullar tırmanışa hiç uygun degildi, ve hava yine dengesiz ve aşırı yüksek rüzgarlıydı. Böylece  hepimiz yine ana kampa inmek zorunda kaldık. Gasherbrum  I zirvesine bu yıl yine çok az sayıda zirve yapılabildi….

Ben de, 26 temmuz tarihinden itibaren yurda dönüşe başladım.  İranlı arkadaşlarımla beraber 5650 metrelik Gondogoro- La geçidini kötü, fırtınalı hava şartlarında aşarak, toplam 70 km. yürüyüşle, Huspang, Sheicho rotasından yeşil Hushe vadisine indik ve jiple Skardu kasabasına ulaştık. Karakurum Highway’in berbat yolunu 2 gün ve 25 saatte aşarak İslamabad’a ve 4 ağustos tarihinde de Türkiye’ye indim. Böylece bir Karakurum seferi daha bitmiş oldu..
Ve gelelim tatsız bilancoya: Pakistan dağlarında, şu ana kadar K2 dağında  1 kişi, Broad Peak dağında 2 kişi, Nanga Parbat dağında 2 kişi, Gasherbrum II dağında  ise 1 kişi hayatını kaybetti.
Bu tırmanışlarda sponsorum olan Garanti Bankası, The North Face, Tekno Kauçuk A.Ş., Güney Yıldızı- Aladdin Middle East Petrolcülük, Solgar Vitamin, CNN Türk, Hürriyet Gazetesi, Teknomobil Thuraya Uydu İletisim A.Ş. ve İşdestek’e çok teşekkür ediyorum.
Seneye, 2010 baharı icin Nepaldeki, Dünyanin en yüksek 5. dağı olan MAKALU DAĞI (8463 m.)‘na tırmanmak üzere  şimdiden hazırlık yapıyorum. Bu tırmanışın iki ay sürmesini ve nisan- mayıs ayları arasında gerçekleşmesini bekliyorum.
Tüm camiamiza sevgiler ve saygılar……

KARAKORUM 2009 SEASON OVER- NO SUMMİT!
The summer  season 2009 in Pakistan’s Karakorum was characterized in turbulent and unsettled weather with lots of snow in high peaks. İ was at first with FTA (Field Tıuring Alpine) team in  8611 m. high K2’s famous Cesen Route (SSE face), then, following many troubles, turned my sights to Gasherbrum II (8035 m.) but it turned out to be a bad time for solo climbing and in two months’s time of toiling prodeuced no summits for me. Luck as it is, not many teams were summitting anything also- including no summits in K2 at all. Well, there is always a next time if you are alive and i was happy to be so.

The FTA team with the leadership of  Fabrizio Zangrilli was a 10 person team, and i was partner with my French climber friend, Fabrice İmparato.  İn K2 there were some very good climbers that season- one of them being  the 14×8000 candidate Gerlinde Kaltenbrunner. We started in İslamabad by 9th june 2009.  Journey in the Karakorum Highway was tough and boring (now being my 3rd time) and Skardu was a heaven compared to İslamabad. After a hard week’s walk of 100 km’s and crossing the baltoro and Godwin austen glaciers,  we reached the  5050 m high base camp and in good shape and hopes. İn 3 days’ worth of work we put up fixed lines up to C2 (6400 m.) in Cesen route, which was a series of steep gullies and ridges, exposed and snow ridden mostly.. The season started quite unlucky, the extreme skier İtalian Michele Fait unfortunately lost his life falling on the Cesen.

 The entrance to the Cesen route was an avalanche prone gully- with  gruesome seracs hanging high up. We could occasionally see some big, big avalanches sweep down to the bottom of the valley and beyond.. To tell the truth, my heart was always filled with fear at the entrance of the route- i tried to go fast! The climbing in the Cesen was actually great, and i was  real happy to touch the rock and ice of  the famous (notorious) K2. Fabrizio also proved to be a competent climber, with good info on the route. As a comment, most people on the trip were (in my opinion) not up to standart for K2 and i was increasingly worried for an accident to occur. This and too much snow high on the mountain persuaded me to change objective – a difficult thing to arrange and  execute in the middle of the season.

Well, then i was on my way to Gasherbrum II base camp with my 3 porters, to make a climb on this 8035 m mountain  which seemed more feasible. İn any case, my friends in K2  later went up to the shoulder around 8000 m, and too much snow stopped them from summitting for good. İ reached the GII base camp three days later and was very hopeful. Being acclimatised from K2, i was able to put up my camp 2 in GII at 6300 m in one push and mostly solo. Crossing the icefall was tricky – with big and hidden crevasses-   but climbing the banana ridge which was really fine. My İranian and Turkmen climber friends  from Teheran and Sarab, whom we got friends there, were helpful and very friendly in cooperation and i was glad to be able to rope up with them crossing the Gasherbrum icefall everytime. İt is difficult to be one man in a high mountain.

Then the weather got worse and turbulent again, and  climbing in GII became more and more dangerous due to avalanche danger between c2 and c3. Nevertheless, as  for a final assault,  i went up to GI  (8068 m.) which seemed better in condition with Phil Crampton’s team- Serap Jangbu Sherpa was there with me. But  then i was quite tired, a bit sick with diarrhea and fed up of high mountains. Many months  had passed over summitting Dhaulagiri- many months of discomfort. Enough was enough, and by 4th august  ı was back home, enjoying my daily life and long missed rock climbing.

Pakistani mountains are there, and sure i will be back to try again…..