TRABZON DOĞANKAYA VE YENİ GELENEKSEL ROTALAR

(Fotoğraflar; saper takımı, Hüseyin Adanur  ve Tunç Fındık)

Bu hafta, 23-27 mayıs 2015 tarihlerinde Trabzon’daydım ve  benim için özel saydığım  bir mekanda tırmanmak şansım oldu; Doğankaya! Ve tabii ki özel insanlar olan saper (Trabzon-Biltepe  tırmanış duvarı salı-perşembe ekibi!)  elemanlarıyla tırmanmak da bunun önemli bir parçasıydı. Doğankaya, Trabzon’un batısında, Düzköy vadisinde ve Trabzon’dan 55km kadar uzakta ve Doğanköy’ün üzerinde bulunuyor.  Sıradışı bir kireçtaşı yapısı var ve aslında binlerce tırmanış rotası açmaya uygun büyüklükte bir tırmanış alanı. Ormanlık yayladan kale burcu gibi yükselen bu kayalıkların en enteresan yanı, dünyada az bulunur türdeki raf benzeri sağlam  kireçtaşı yapısı;  bazı yerde çürük olabilen ancak genelde güvenli, çok zevkli ve harika renklere sahip geleneksel rotalar veren bir yapı bu. Görselliği çok zengin bir tırmanış alanı olan bu  bölgedeki bilinen  ilk çıkışlar sevgili dostumuz Öztürk Kayıkçı tarafından 2003 yılında  yapılmıştı; o dönemde boltlu ve geleneksel 10 kadar rota açılmıştı. Ardından 2014 nisan ayında Doğan Palut ile  beraber bazı geleneksel rotalar açtık. Bu sefer de, sevgili dostlarımın sabırlı emniyeti ve özverili çalışması ile yeni  geleneksel rotalar açmak şansını yakaladım:

1-  ‘Zeki Alasya’ (70m, VI-, 24 mayıs 2015, ilk çıkış) Harika bir yüzey- çatlak rotası ve negatif kiliti var,  iki ip boyunda tamamladık, Hüseyin Adanur ile. İniş: platodan yürüyerek.

2- ‘Bakımsız Tarzan’ (65m, VI, 24 mayıs 2015, ilk çıkış) Yüzeyi bölen çatlaklar ve  ara emniyeti kıt ama tutamaklı bir dik yüz ile, zevkli  ve boşluklu  bir tırmanış; Egemen İpek ile. İniş: platodan yürüyerek.

3- ‘İlk aşk’ (30m, VI, ilk çıkış Öztürk Kayıkçı 2003) Vertikal yüzeyde harika bir çatlak rotası. İniş: kumsaati istasyonundan iple.

3- ‘Sidiksa’ (50m, IV+, 25 mayıs 2015, ilk çıkış) Belirgin baca ile başlayıp, setli yüzeyden tepeye varan bir rota; Olgun Çağlar ile. Bu arada, Sidiksa  bu köyün orijinal ismi! İniş: platodan yürüyerek.

4-”Akçaabat Helvası’ (30m, V+, 27 mayıs 2015, ilk çıkış) Dik ve bazen negatif hamleler veren zor bir çatlak hattı; çürük, tutamaksız bir duvarda sona eriyor. İniş: tek bir telli takozdan iple.

Tavsiye  olarak, bu bölgede tırmanacak arkadaşlara en büyük boy yaylı ve telli takozlarını (hegzantrik vb) da  taşımalarını öneriyorum. Çoğu rota, tek ipli tırmanış için  uzun sayılır, 60-70m tırmanış ardından  tepedeki platoya varılınca arkadan  yürüyerek iniliyor ancak   duvarın üst kısmında bazen karşılaşılan  aşırı çürüklük nedeniyle tepeye gitmek mümkün olmayabiliyor. Bu durumda, çatlak ve sağlam taşın bittiği yerlerde iniş istasyonu oluşturmak dertli olabiliyor (ben iniş yapmam gerekince telli  takoz  biraktım, sikke istasyonu bırakmak  da  iyi olabilir). Sonuç olarak bol  perlonbant vb bırakma donanımı bulundurmak faydalı olacaktır.

Doğankaya’ya kesinlikle  yeniden tırmanış için  döneceğim,  Trabzondaki iyi dostlarla biraraya geleceğim günleri iple çekiyorum…