VERÇENİK DAĞI (3711 m.)DOĞU SIRTI İLK TIRMANIŞI, 1993

Kaçkar dağlarının belli başlı zirvelerinden birisi olan 3711 metrelik Verçenik Dağı’nın tam batıdan, 3500 metreden manzarası. Verçenik dağı’nın çevresinde 30 kadar göl var. Bu resimde dağın üç zirvesi belirgin olarak görülebiliyor. Varşamba, Üçdoruk, Meşebbet Kaya gibi adlarla da tanınan Verçenik oldukça güzel bir dağ..

2200 metrelerdeki Verçenbek yaylasının güzelim kamp yerinden Verçenik’in manzarası. Çamlıhemşin-Ortaköy tarafından Verçenbek yaylasına araçla gelirken, dağ üçgen biçimiyle kapkara bir kule gibi karşınıza dikilir. 1993 yılı ağustos ayında Dağcılık Federasyonu’nun düzenlediği Kaçkar-Verçenik Uluslararası Kaçkar Tırmanış Faaliyeti dahilinde arkadaşlarım Kürşat Avcı, Alptekin Arat ve ben dağın dibine, güzel Verçenbek yaylasına kampımızı kurmuştuk..

Dağın kuzey veya doğu tarafında farklı bir rotadan tırmanmayı amaçlayarak sabahın çok erkeninde kampı terkettik- Alptekin önceki günlerde Ruslardan satın aldığı domuz derisi dağ ayakkabıları ayaklarını mahvettiği için kampta kalmak zorunda kaldı, biz de Kürşat ile dağın doğu sırtının altındaki büyük kar çanağına, 3000 metreye tırmandık. Bu resimde Verçenik doğu yüzü ve sırtı, tabanındaki karlı çanağın içinden görülüyor. Rotamız soldaki kar kulvarlarının kenarını izleyerek dik kaya tırmanış etaplarıyla sırta tırmanıyor ve sırtı izleyerek zirveye varıyor.

Orta eğimli kar yamaçlarını tırmandıktan sonra, II ve III derece zorlukta kayada tırmanış.. Tahminlerimizin aksine, kaya sağlam ve güzel bir granit türü , keskin kenarlar ve çatlaklar ile keyifli bir tırmanış sunuyor. Sadece lider tırmanan için bir çift kaya tırmanış botumuz var, onu da sırası gelince kullanmak üzere çantada taşıyoruz. 1993’te malzeme- özellikle de iyi bir çift friction bot- bulmak hala büyük dertti.

Rotamızın kilit etabının girişi olan kısa, IV+ derecelik negatif bir bacanın başında ipe girdik, sonra da bu resimde görülen dik ve ıslak yüzeye dayandık. Ara emniyet fakiri olan bu 30 metrelik dik yüzey V- derece kadar zorluktaydı- büyük ve dik bir slab idi bu. Etabı lider giden Kürşat, tek ara noktası olan bir diagonal sikkeyi ancak yarısına kadar çakabilmişti ama, yine de burayı fazla zorlanmadan geçebildi. Artçı olarak tırmanırken arkadaşımın neden uzaktan çatlaklı gözüken yüzeyde çatlakları kullanamadığını anladım, bunlar çatlak değil su oluklarıydı.. Biz bunlarla meşgulken hava da iyice kapattı, bulutlandı ve hafif hafif dolu atıştırmaya başladı. Bilmedik ve dik bir rotada, her an sis ve dolu basacak endişesiyle tırmanıyoruz…Verçenik koca bir paratoner gibi ve yağışta onun üzerinde tırmanıyor olmak, Kürşat’ın sözleriyle ‘prize şiş sokmak’la eşdeğer!

Kilit etabı geçtikten sonra doğu sırtının üzerine vardık. Burada federasyonun o zamanki pembe perlonbantlarıyla baba istasyonu kurmuş olan Kürşat bana ‘nasıl tırmandık ama’ diye bakmış! Neyse ki şansımıza hava yine açıldı ve hatta güneşe çıktık.

Suratımda keyifsiz bir ifadeyle bakıyorum.. Sabah kamptan çıkarken kötü olan midem yüzünden biraz sıkkın ve de ayrıca uykusuz bir resim bu. O zamanki tırmanışlarımızda lider tırmanan o etapta çanta taşımıyordu. Bu mantığa göre benim ufak çantayı Kürşat’ın o zaman kullandığı külüstür dasport’un içine koymuşuz- ben de artçı gelirken taşımışım! Rotada birkaç ip boyu daha son derece boşluklu traversler atarak zeminin kolaylaştığı yerlere geldik. Zirve yakındı artık.

Oldukça boşluklu, III derecelik tırmanışlarla 30 dakika sonra Verçenik’in zirvesine ulaştık. Böylece, 700 metre kadar yükseklikteki rotamızın 170 metre kadarını ip emniyetiyle tırmanmış ve bu rotanın da ilk çıkışını yapmıştık. Süre olarak tırmanış 4 saatten biraz fazla sürmüştü. Burada Kürşat, Verçenik’in onlarca göl manzaralı havadar zirvesinde deftere yazı yazıyor..

O zamanki moda zirvede rock grubu pozları vermekti! Biz de tam bunu yapmışız.. Arkamızdaki ufukta, çok uzakta, tırmanış sırasında bize biraz dolu yağdıran gri cumulonimbus yığınları görülebiliyor.

Sıra inişte.. Verçenik’in tanıdık klasik rota kaya kulvarından serbest indikten sonra, karlı kulvarın üst kenarına bir sikke çakıp iple 25 metre kadar indik. İniş, yukarıdan düşen taşlar nedeniyle biraz tehlikeliydi ve tek çaremiz hızlı davranıp, içinden indiğimiz kulvarı bir an önce boşaltmaktı.

Dönüş yolunda Zilkale harabelerinin yanında, Kaçkar’ın muhteşem yeşilliği içinde mola vermişiz. Kamyon sırtında, çantalarla beraber açık havada seyahat ediyoruz.. Verçenik Dağına gidip gelmek, kötü durumdaki yollarda yarım gün kadar yolculuk gerektiriyor.

Kaçkar’ın 3932 metrelik doruğundan, açık bir günde Verçenik Dağı’nın görünümü. 30 km. kadar uzakta yükselen kara Verçenik Dağı’nın tırmandığımız doğu sırtı, en yüksek doruğun bize bakan yüzüdür.