Aladağlar- Küçük Demirkazık Kuzey Duvarı İlk Çıkış / Yeni Rota, 2003

Aladağlar’ın en sağlam kayaya sahip zirvelerinden birisi olan 3425 metrelik Küçük Demirkazık Dağı’nın kuzey yüzü, yaklaşık 550 metrelik bir kaya duvarıdır. Rota, dik kaya sırtlarıyla ve ayrık kulelerle bölünmüş, karmaşık, kırıklı bir yapıya sahiptir.

Bu resimde, kuzey duvarı hemen kuzeydoğusundaki Davlumbaz Dağı’nın zirvesinden gözükmektedir.

Bu resimde de, duvar Cımbar boğazından, tabanından ve biraz doğudan görülüyor. Kaya, renginden de anlaşılacağı üzere, son derece sağlam ve temiz. 9 temmuz 2003 tarihinde arkadaşım Efecan Aytemiz ile bu duvarda yeni bir rota tırmandık; rotamız kabaca sağdaki, içinde kar bulunan oluk hizasından girip sol yukarıya, belirgin iki kaya kuylesinin arasına tırmanıyor. Bu rotayı 2000 yılında duvarda kalan iki dağcı arkadaşa yardıma gittiğimizde (zaten daha evvelden de rotayı bildiğimizden dolayı) keşfetmiştik.

Rota girişinde tırmanış.. Kanyonu andıran daracık yerlerden, III, III+ derecelik basit tırmanışlarla geçerek yukarıda büyük bir kaya çanağına çıktık, buralarda ipe girmeye gerek görmemiştik. Rota girişini bulmak, dağı tanımayan bir ekip için biraz dertli olabilir; kuzey yüzünü bölen iki geniş ve derin, kanyonsu yapının ikincisine girmek, rotayı bulmayı sağlayacaktır.

İpli tırmanış, içinden sular akan ve yeşillik bir etap olan, adını yıllar önce bizim verdiğimiz ‘cennet bahçesi’nin hemen altından başlıyor ve genelde duvarı sol yukarıya çapraz bölen bir hat izleniyor. Kaya sağlam ve güzel , ara emniyet bol ve tırmanış boşluklu.. bir kaya tırmanıcısı daha ne isteyebilir ki?

Dokuz ip boyu kadar dik, ama asla aşırı zor olmayan (III+, IV), fakat rota bulma deneyimi gerektiren tırmanıştan sonra kilit etaba varmıştık: Burası iki dik kulenin arasında uzanan, yaklaşlık 50 metrelik ve hafif negatif, gri – siyah bir yüzeydi. Bu resim, kilit etabı karşıdan gösteriyor..

Yan geçerek ve biraz alçalarak kilit etabın tabanına ulaştık. Bu noktada, 2000 yılındaki kurtarmada burada bazı ara emniyet malzemelerinin kayada terkedildiğini ve bizim de bunları buldukça kullandığımızı hatırlatmam gerekir. Neyse, uzatmadan, sağlam bir istasyon kurduk ve Efecan üç paralel çatlakla bölünmüş, negatif etaba lider girdi.

Efecan kilit etabı en sol çatlaktan tırmanıyor. Bazı yerlerde yapay hamleler de kullanarak, su ile aşınmış bu zor etabı uğraşarak geçti (VI+ A0), fakat yukarıda orta çatlağa geçmek zorunda kaldı çünkü girdiği çatlak çok zorlaşmıştı ve ara emniyet yoktu.. Rotanın bu kısmı gerçekten oldukça zordu..

Kilit etaptan sonra zorluk ne de olsa azalmıştı. Artık zirve sırtına ulaşan kulvar ve sırt yapılarını tırmanacaktık. Bu resimde zor etabı bitirmenin bilinciyle keyifler yerinde!

Efecan istasyonda.. Akşam oluyor ve hava soğuyordu, ceketleri giymiştik ama artık zirve oldukça yakındaydı. III,IV derecelik kısa dik etapları tırmanarak, akşamın kümülüs bulutlarıyla beneklenmiş Aladağlar’ı seyrederek tırmanıyorduk..

Ve çok tanıdık bir zirveye, Küçük Demirkazık’a bir kez daha çıkmıştık. Böylece, dağda ilginç, yeni bir duvar rotasını bitirmiş oluyorduk. Arkada, Demirkazık Dağı haşmetli kuzey duvarını gösteriyor..