ANTALYA-GEYİKSİVRİSİ DAĞI YENİ ROTA ‘PİS YEDİLİ’

(Fotoğraflar: Tunç Fındık, Cemal Zerepcan)

Sevgili dostum Cemal Zerepcan ile beraber uzun süre önce görüp ‘yahu kolay gözüküyor, boşver, uğraşmaya değmez’ (!) diye gitmeye üşendiğimiz bir rotaya nihayetinde 13 ekim 2020 gününde  gittik ve sözkonusu rotayı kulenin tepesiyle sonlandıramasak da, harika ve zor bir rota açmış olduk. Bu rota, devasa tabandan zirveye neredeyse 1600 küsur metre irtifa farkı olan, doğusu ile batı ucu arasında neredeyse 8km uzaklık olan, en yüksek doğu ucu Geyiksivrisi Dağı olarak tanımlı kayalık masifin güney yüzünün en batı ucunda, ‘Muhtarın Yeri’ olarak bilinen acayip şekilli gözlemecinin biraz ötesindeki büyük çeşmenin tepesinde, yukarıda gözüken üçgen şekilli çıplak duvardadır. ‘Pis Yedili’ adını verdiğimiz bu hat, bugün için 2 ip boyu ve 120m uzunluktadır; kilit etabı VII derece olarak tanımladık. Sanırım bir ara, büyük olasılık boltlar ile geri dönüp bu rotayı kulenin / duvarın tepesine ulaştırmamız mümkün, zira vardığımız uç noktadan ötede geleneksel tarz alınabilecek  emniyetten eser yoktu. Neyse, bu sonraki bir hikaye olur sanırım..

Biraz keşif için gezdiğimiz bu günde aklımıza geldiği gibi, yanan bir öğlen vaktinde (keza rota ve yaklaşım güney bakışlı) tırmanış için Hacısekililer- Yarbaşçandır yayla yoluna gittik. Duvarımız, solunda belirgin derin kanyon olan, uzunca bir kayalık, ağaçlı yamacın tepesindeydi. Gerçekten de yaklaşım uzunmuş, 350m irtifa farkı ile duvarın altına vardık, son 100m kadarı II, bazen de kısa III derece basit kaya tırmanışı ile. Nereden girsek, sağ sırt, sol yüz derken doğrudan girmek mantıklı geldi, sanki yukarı uzanan çatlak-baca hattı vardı görünüme göre. Biz de öyler yaptık. Slab ile başlayan, ağaçlar ve negatif bantlar ile kesik bu geniş yüzeye biraz solundan, bir sağlı rampa hattı ile girdik.

1.ip: Slab etabı sağlı bölerek yükselen rampaya Cemal girdi. Zor başlamasa da sonrasında kısa, dik ve  bazen de çürük ve otluluk- topraklılık nedeniyle ara emniyeti kıt devam eden etap, sığ bir sette istasyonla ip boyunun sonuna vardı, istasyon noktası bulmak sıkıntılı bir yer,  IV+ 60m

2.ip: Kilit  etap! Sıra bende.. Aynı rampanın üzerinde yükselen temiz slaba girmek için rampanın devamındaki çürükçe setçikte  8m kadar sağlı yükseldim ve  ilk uygun köşe-çatlak ile dikey etaba girdim (birkaç iri ağaç arasından sıyrılarak!). Etap zevkli ve dikey başladı (V, V+, ara emniyet aralıklarla var) ve devamında giderek zor bir hal alan bacamsı çatlaklara döndü (VI-, ara emniyet iyi). Bu çatlak-köşe-baca sisteminin negatif bir kızıl banta dayandığı yerde, soldaki sağlam  kuleciğin tepesine çıktım (buna perlonbant dolamıştım, boşluklu hamle) ve üstünde yükselen zor duvarı arası oldukça açık ama iyi sayılır ara emniyetlerle, negatife dayandığı  yerden geçmem gerekti (VII, VII-); ardından üstte  ikinci bir göbeği, çok sınırlı emniyet ile geçtim (VII- gibi, boşluklu ve amorf, küçük ve kötü tutuşlarla) ve üstte bir zor köşe ile sollu oluk-kulvara girebildim. İpin uzun perlonbantlarla uzatmama rağmen çok sürtündüğü bu etap, en sonunda beni bir dar bir oluğa, negatif çanağın tam tabanına çıkarttı. Bu ip boyu  zor ve dikey tırmanış veren, boşluklu ancak son derece ‘challenging’ bir etaptı ve zevk aldığımı belirtmeliyim.. Ancak otluluk ve bazı yerlerde toz-toprak birikimi rahatsız ediciydi. Vardığım nokta istasyon kurması sıkıntılı, çürükçe bir yerdi, biraz uğraşıdan sonra iki sikke ile ile iyi bir istasyon kurabildim, VII, 60m.

Buradan yukarısına duvarın daha da negatif hale gelmesi ve ara emniyetin son derece sınırlı olması (ve öyle devam ediyor gözükmesi) nedeniyle devam etmedik; tepemizdeki negatif çanağa  dayalı  dikey, temiz  duvarda  10m kadar yükselsem de, en nihayetinde geri geri tırmanarak istasyona dönmeye karar verdim. Devam etmeyeceğimize göre, inmek vakti! Böylece hazır olan  iki sikkeye kalın uzun bir ip geçirerek, 60m ip inişi ile rampanın tabanı seviyesine, öndeki kambur kaya kulesinin yanına indik.

Bu tırmanışta çift ip, en az 60m uzunlukta kullanmak faydalı, gerek iniş, gerekse uygun istasyon konumuna varmak için.  Malzeme olarak  iki tam set yaylı tıkaç (camalot+ totemcam) ve telli takozlar (stopper) hayati. Sikke taşıdık ve sadece istasyonda iniş (bırakma) için kullandık, keza duvarda ne kumsaati, ne baba  ne de uygun ağaç yoktu inmek üzere.  2 saat kadar süren tırmanışın tabanına neredeyse 1 saat yaklaşım var..

Yorum olarak, zor ve uğraştırıcı, ara emniyeti sınırlı ve bulması zor ancak zevkli bir geleneksel tırmanış etabı oldu. Üst kısmı ya bizden daha becerikli ve güçlü arkadaşlarımız  geleneksel çıkacak (hadi Zorbey!) ya da dediğim üzere, bir gün geri  dönüp bolt ile bu kısmı çıkılabilir hale getirmek de mümkün..

Evvet, bir tırmanış günü daha bitti, dağ ve taşla, neşe ve  keyifle kalın! Teşekkürler dostum Cemal, beraber ne çok rota çıktık, gönülden teşekkürler!