ELBİSTAN-NURHAK DAĞI KUZEY YÜZÜ ‘İNLETEN KAYA’ ROTASI İLK ÇIKIŞ

(fotoğraflar: Tunç Fındık, Burak Gürer, Kemal Doğan, Murat Özbak)

Nurhak’taki son tırmanış günümüz olan 26 ağustos 2016 gününde  kolay bir rota çıkmak niyeti hakimdi aslında; aklımızda Ali gölünün batısındaki slab  yüzey vardı. Hiç de acele etmeden kahvaltı, kahve keyfi ve ardından rotanın tabanına, yüklenerek  çantaları, yürüdük. Tırmanış ekibimiz ben, Burak ve Kemal’den oluşuyordu, Murat ise kurumuş gölün yatağından fotoğraf çekecekti.

Bu geniş slab (kazankaya) yüzeylerin tabanında, seçtiğimiz yerde ipi açtık ve  hırdavatı kuşandık. İlk ip boyu sabahki orijinal niyetimize hizmet etti; kolay sayılır, biraz çürük de olsa zevkli bir ip boyu (60m, III+). İkinci ip boyunun girişinde kısa ve çok sağlam, Dedegölvari su oluklarında kısa etap tırmanış (15m, III+) ardından , tepede uzanan kızıl sarı duvarın tabanındaki sete vardık ve 35m kadar sol traversle (II)  yukarı devam eden  slab etapların tabanına ulaştık (60m, III+, II). Kısa bir rampa ile sola yükselişle slaba girdim ki,  nasıl güzel! Dik ve  sürtünmesi yüksek yüzeyde kumsaatleri, şahane friend olukları derken,  üçüncü ip boyunun sonunda dikleşen temiz  slab (60m, V) beni ‘sanki istasyon kurmak için yapılmış‘ bir kovuğa getirdi; kovuğun  içinde iki kumsaati perlonbant geçirmem için bekliyordu! Rotamızın devamı da sağlam ve güzel gözüküyordu. Daha ne olsun, tırmanıcı ne ister?

Arkadaşlarım da kovuğa girince (inlerine gireceğiz!), kilit etap olan dördüncü ip boyu başladı. Tek fark, göründüğü kadar kolay olmamasıydı. Tutuş ve basışı eksik yüzey ile (neyse ki iki kumsaati emniyet konusunu biraz olsun çözdü!) sollu yükselen travers aklımı başımdan aldı. Sportif tırmanışa bağlamıştık! Atletik, gerilimli hamleler, açık tutuşlar, eksik ayak.. solda devam eden rampamsı sete çıkış  genel olarak VII derece denilebilirdi.  Ve, esas olarak yukarıdaki dik slaba gelince,  görece daha kolay olsa da (en az VI+)  emniyeti çok kıt ve aralıklı  olduğu için psikolojik olarak  zorlayıcı oldu. Slabın solu  imkanlı değildi,  dikte ise kör bir çatlak vardı, ama bunun  çatlağı kapalıydı, ara emniyet almazdı ve ona ulaşmak tehlikeli olacaktı. Sağdaki sarımtrak, üzerinde slop delikler olan  vertikal mahmuz tek yoldu; açık ve marjinal ara emniyetlerle (mesela 3 cm girmiş ve kısa bağlanmış sikke gibi!)  devamlı slop ve açık tutuşla,  nutkey ile   yosun açıp ara emniyet yeri arayarak,  adım adım yükseldim.  Sona doğru atabildiğim tek bir iyi camalot  rahatlattı. Böylece tüm ip boyu bir kilit haline gelmişti ama tek çare de bu etaptı doğrusu. Sonunda,  frictionlar içinde ayaklarım  yanıp acıyarak ve ipin sürtünmesinden hayvana dönerek (yapacak birşey yoktu, ne kadar perlonla  uzatsam da,  ip z şekli  yapmıştı)   istasyon setine  vardığımda -en son sikkem olan büyük bir V profil için yaratılmış  çatlağı görünce- rahat bir nefes aldım. Kayanın bütünlüğü, şahane sürtünmesi  ve sağlamlığı, ara emniyetin çok kıt olmasına karşın güzel bir tırmanış vermişti (60m, max. VII). Arkadaşlarımı yanıma aldığımda, Nurhak’ın   duvarlarına nazır son ip boyu başladı; sağdaki  belirgin bir çatlak hattı  ve devamındaki harika slab ile (60m III+, IV-), yayla gibi geniş bir platoya çıktık.

Ne demiştik? Kolay ve kısa bir gün mü? Dağ bize son derece zevkli ve sağlam kayada bir rota sunmuştu. Buraya tekrar gelmek şarttı… Efsaneye göre, Ali Gölünün yanındaki mağaraya giren çoban,  kayanın inlemesinden delirmişti. Bizim bu cenahtaki rotamız ise  bizi inletmişti:-), bu nedenle rotamızın adı ‘İnleten Kaya’dan başka birşey olamazdı. Bir dahaki inlemeye kadar Nurhak’ı özleyecektik.

Yorum olarak; muhteşem kayada zevkli ve dik, teknik ve atletik tırmanış sunan bir rota oldu ‘İnleten Kaya’, genel zorluğu max. VII derece olan geleneksel rotanın uzunluğu 280m ve 5 ip boyunu buldu. Küçük ve orta boy yaylı tıkaç (friend-camalot), bıçak, universal ve v-profil sikkeler (en az 6 adet) ile kumsaatleri için uzun perlonbant  önemli gereksinimler. En az 60m’lik  ip kullanılması tavsiye ediyorum, bundan kısa  iple  arada kalıp istasyon sorunu yaşamak mümkündür.

Bu tırmanışın lojistiğinde bizden dostça yardımını esirgemeyen Hakan Coşkun kardeşimize sonsuz teşekkürler..