İRAN’DA DONMUŞ ŞELALE TIRMANIŞI

Joopar dağı tırmanışı sonrası Erhan ve Arif’in eve dönmesinden sonra,  eski tırmanış arkadaşım, Tahran’da Slovakya konsolosluğunda diplomat olarak çalışan Rasto Krizan’ın misafiri oldum. Dört tırmanış gününde amacımız Tahran çevresindeki Alborz dağ silsilesindeki 4000m üzerindeki zirvelerde  değişik  alpin tırmanışlar yapmak ve  donmuş şelalelerde tırmanmaktı. İlk hedefimizi  çok kötü hava şartları ve  bol miktarda kar nedeniyle oluşan akut çığ riski nedeniyle yapamadık. Donmuş şelale tırmanışı hedefimizi de,  ılık ve hep sıfır derece üzeri seyreden  hava koşulları nedeniyle az daha yapamayacaktık.

İlk gün, Tahran’dan neredeyse 80 km uzaklıktaki  Demavend Dağı’nın olduğu bölgedeki Nava donmuş şelalesine gittik. İran’ın en uzun ve önemli şelalelerinden olan 160 metrelik  bu şelale,  2500 metre irtifada olmasına karşın, 15 dereceye varan ısı ve lodos fırtınası nedeniyle  ıslak ve erimiş haldeydi, tırmanış için uygun koşullar yoktu. Neyse ki, Alborz dağlarında seçenek bol.. 2010 yılında Chalus yolundaki Kazankhola boğazında Rasto ile beraber  tırmandığımız donmuş şelalelerin  olduğu yerde tırmanışa uygun koşullar yakaladık ve dostum Abbas Ranjbari ve Rasto  ile beraber, bir sabah erkenden oraya gittik. Bir de görelim ki, zaten İran’ın sömestr tatili imiş  ve aynı zamanda üç gün sürecek bir şelale tırmanış festivali varmış, dolayısıyla tüm rotalar gayet kalabalıktı! Böylece (bir kısmıyla  Joopar dağında beraber tırmanmış olduğumuz) İranlı dostlarla da beraber  gün boyu buzda tırmanabildik. Hava bol miktarda karla karışık  yağmurlu idi ancak  kalabalığa karşın etkin şekilde tırmandık. Tırmandığımız ‘Hor’ adlı donmuş şelale 30 metre uzunlukta ve Wİ4 gibi bir zorluktaydı.